pochybenie -nia -ní s.
pochybenie [í] s 1. chyba, omyl: exerratio: poblúďenj, pochybenj, blúd, chyba; frustratrio: oklamánj, omjlenj, pochybenj (KS 1763); menda: chyba, pochybeni (LD 18. st); abys naprawil twe pochibeni (CDu 18. st) 2. pochybovanie, pochybnosť: (netvor) oči mu wydrapal, a tak do powetrj bez pochybenj do pekla z sebu wzal (SP 1696) nepochybne; ne nadarmo sem wám tjto rečy powedel, abych wám dal w pochybenj nasse wytezstwj (HI 18. st)