odpočívajúci [-jí-] príd kt. odpočíva: pren zomretý, mŕtvy: obhagugž nas (Bože) swu prawicy, wssecky odpociwagjcy (KK 1709) L. czo se pak doticze urozeneho nekdy pana, ninj pred namy na marach odpocziwagicziho pana Csuty Pala (H. ČUTA 1604) mŕtveho; o. v Kristu (Pánu), v Pána euf zomretý: abj bil prihlednuty statczek, ktery pozustal po techze gyz w Kristu Panu odpoczjwagjcich swich rodiczuow (ŽILINA 1622); tento Blaysa Mikulaš, neprohledagice na sweho otce w Kristu odpočjwagiciho pamet (L. TRNOVEC 1628); ten pak I. wsseckj wecj po tegže nebosstickeg w Panu odpočiwagiceg sestre sweg pobral (P. ĽUPČA 1691)