očakávanie [oča-, oče-; -ia, -í] s
1. trpezlivé čakanie, vyčkávanie: Izak pacholik gest niný spanilý, znamenij na nem se ukazugj dobrotiwosti, usslechtilosti wznesseneg, welikeg nádegj, welikého očekawany (SK 1697); krew tauto onj potrebugj s techto prjčin: 1. na očekáwanga krestanuw, aby na njch láskavj byli (BT 1758); frustrari alicuius expectationem: nekoho očekavánim ossaliti (LD 18. st)
2. dúfanie v niečí zásah al. v uskutočnenie niečoho: Pan Buoh dag, aby pohani, ktery se nechtegj obratit, skoro zhlazenj byli a očekawanj Židuw wedle predpowedenj swateho Pawla Rom. 9 k poznanj prisslo (RUŽOMBEROK 1602); náďej má w dím jest obrácená, očekávaňí mé za daremné jsem musila uznaťi (BR 1785); tenkrat sa ma do foroty jacžmenja nakupit, nebo dwa nasledugiczi roky malo ge ho k ocžekawanj (Kal 18. st) bude slabá úroda