krajčí i krajč m. (krajči) hont, jtrenč zastar. kto šil mužský krojový odev: S toho (súkna) nám šiu̯ krajči kabaňice (Drienovo KRU); krajč (Bošáca TRČ)
krajčí [-aj-, -ej-], krajčo m krajčír: bily samy vam psaly o kraycze; osm krayczov poslaly (TRENČÍN 1512); pansky kreyczy (ŽILINA 1559); nemeckemv kragczowy (SOBLAHOV 1651); murarja, kragczowia (K. N. MESTO 1690); opital sa kragcžiho sswecz (SNS 1786) P. atpn Ssteffan Krayczy (ŽK 1457); Laurentio Kraychy (PRIECHOD 1505); -ovský príd: rzemesla kreyczowskeho (ILAVA 1557); zeleczo krayczovskuo (DRAŽKOVCE 1575 E); do kragczowskey yzby (TRENČÍN 1652); kragczowske zeljezko (JELŠAVA 1752)