brigant -a m. ‹t› hist. lúpežný vojak, lupič;
brigantský príd.
brigant, -a m. zastar. lúpežný vojak;
brigantský príd. (Vaj.)
brigant m tal/nem zbojník: kdo pravem nietczo obdrzy, bud bryganth anebo kdo jiny (TRNAVA 1545 SLL)
drigant p. brigant