povinný, povinen, povinovatý1, povinovat príd 1. (o osobe) majúci nej. povinnosť, záväzok: my rada shuoru psana takto gsme powolili, kdiz bi Pan Buoh na tobie smrt dopustil, iakoz gsme wssichni tiem powiňeni (!), tehdi abi manzelka twa toho domu zadnemv nepredala (ŽK 1494); gesstie Jano bude powinien položiti flor 8 (ŽILINA 1580); Ssteffan bude powinnowat sweho stareho ocze cztity a gemu az do smrty na pomoczy byty w nedostatku geho (P. ĽUPČA 1582); Yan Job netolko žiwnostow, ale tež y odewem mna opatrowati powinen bol (LIPTOV 1605); hofferge, ktery magu zaprass, powinny su gedenkaždi na yar geden den, na yesen take branity (DOMANIŽA 1615); mimo všeckych dani, co sme povinni Vaši Velikomožnosti, toliko za syr aby nam račila ponekud pohoveti (D. STREDA 17. st LP); (Boh) nás pred očyma swymy nosy, w dlany drzi a we wssech cynoch nassych gak negaki nam powinny slaužebnyk nam pomaha (PP 1734); obstrictus beneficijs: z mnohym dobrodenjm powinnowaty ňekomu (KS 1763); pastorok woly wzal, ga som nenj powynowata od nych platit (s. l. 1774) 2. (o veci, o činnosti) kt. sa musí al. má vykonať, uskutočniť, splniť: ditky pak aby matku swu w poctiwosti mely a gi poslussnost powinnu wsseliyak prokazowaly (ŽILINA 1561); y take powinowate platy wedle decretow zemskich prinalezicze, to se nezbranuye (MADOČANY 1582); duchowný cžlowek hodinné rykag modlitbi powinne (CC 1655); reus voti: powinowaty slib wyplniti; debito officio fungi: w powinnowatem úraďe choditi v určenom (KS 1763); (Zardan) pred králem powinnu poklonu učinil (VP 1764); zavazujeme se za milostive vyslyšanu tuto inštancii našimi povinnymi službami odslužit a odmenit (LUKOVÉ 1778 LP); -e prísl k 1: swatkowe gsu obzwlasstny dnowe roku, w kterich sobe obzwlasstny dobrodenj božske pripominame a za ne Bohu powinne dekugeme (Le 1730); debitam gratiam referre: powinnowaťe zemrjti; obnoxiose: powinnowaťe (KS 1763)